Warning: Constant WP_CRON_LOCK_TIMEOUT already defined in /mnt/web617/a0/52/524175852/htdocs/STRATO-apps/wordpress_02/app/wp-config.php on line 109
The post De diepere betekenis van het sprookje: ‘De wolf en de zeven geitjes’ first appeared on Abe de Verteller.
]]>Het verdwijnen van de moeder
In je vroege kindertijd was je nog in eenheid met je moeder. Je vertrouwde volkomen op haar, zij zal er altijd zijn voor jou. (1) Dan komt er een dag dat ze je even alleen laat, al was het maar om even boodschappen te doen. De moedergeit gaat weg. Plotseling verandert je welbehagen in angst: misschien komt ze niet terug en laat ze je alleen! Op dat moment komt er – in de ontwikkeling van het kind – ruimte voor de vader om de leegte op te vullen. Om een nieuwe zekerheid in te bouwen met mannelijke kracht. Echter in het sprookje is de moedergeit alleen, er is geen vader.
Je wordt geconfronteerd met het besef dat je alleen bent, verlaten. Je was altijd in verbinding en nu plotseling niet meer. Op zo’n moment kan je in paniek raken en vluchten. Je kunt deze moeilijke waarheid nog niet onder ogen komen. Het is een moment van grote kwetsbaarheid, waar iets of iemand makkelijk misbruik van kan maken.
Vandaar dat de moedergeit haar kleintjes waarschuwt: laat de wolf niet binnen anders eet hij je op! Vertrouw niet zomaar in iemand die zich aardig voordoet, die zich voordoet als iemand met moederlijke zorg en aandacht. Als je je voor zo iemand openstelt en hem binnenlaat in je (energetische) huis en het is een wolf in schaaps- c.q. geitenkleren, dan zal hij je stiekem energetisch van hem afhankelijk maken en je energie aftappen.
Ik noem dit de kinderlokker. Dit kan een mens zijn, het kan bijvoorbeeld de huisvriend zijn die je denkt te kunnen vertrouwen, maar ook het zoethoudertje van snoep en cola en ook de televisie of het computerspel dat dient als surrogaat kinderoppas. Het is in feite alles wat er voor een kind aanlokkelijk uitziet omdat het glimt, lief of zoet is en zo een surrogaat kan zijn voor de echte onvoorwaardelijke aandacht die hij mist. Maar als het je eenmaal in je macht heeft, maakt het je tot slaaf of verslaafd.
Het huis van de geitjes
Het huis waarin de geitjes wonen, kan je zien als het energetische lichaam, met zeven kamers op zeven verdiepingen. Wij hebben allen zeven geitjes in ons. Elke kamer en elk geitje kan je zien als corresponderend met een chakra, een energieknooppunt waar de levensenergie naar buiten en naar binnen kan stromen. Zo’n chakra ziet er uit als een hoorntje of draaikolk. Zij kan in harmonie zijn, maar vaak is zij uit balans. De zeven onschuldige geitjes verworden dan tot zeven duiveltjes (inclusief bokspoten en hoorntjes) en de chakra’s zuigen energie op als vampiers. Of ze worden zeven zondebokjes, slachtoffers van de wolf als er energie uit de chakra’s weg lekt of weg getrokken wordt.
In het sprookje worden de geitjes opgegeten door de grote wolf, echter in zijn buik leven zij nog steeds. Zij zijn afhankelijk geworden van zijn dominante energetische systeem. Zij zijn verslaafd!
De geitjes denken dat de wolf hun moeder is en laten hem binnen. Als ze zich realiseren dat het de wolf is, is het te laat. In blinde paniek verstoppen de geitjes zich in hun kamers om de naakte waarheid maar niet onder ogen te hoeven zien. (2) Als je volwassen bent verstopt het kind – en daarmee je vreugdevolle vitaliteit – zich nog steeds.
Bijvoorbeeld: 1 in de provisiekast je innerlijke leegte weg etend tot je te duf bent om te denken.
2 In de slaapkamer zich verstoppend in apathie onder de dekens of opnieuw in de slaapkamer in werktuiglijke duf makende seks of masturbatie.
3 In de werkkamer, als ‘workaholic’ werken tot je erbij neervalt.
4 In de centrale huiskamer door eindeloos te praten, chatten, bellen, bang voor de leegte van de stilte.
5 In de speel/hobbykamer opgeslokt door televisie en mobiel. of eigenlijk elk apparaat waar je je aan vast koppelt om leeg gezogen te worden.
6 In de studeerkamer in drugs en alcohol om vooral maar niet te hoeven denken of voelen. (3)
Dit zijn nog lang niet alle verstop-plekken. Het bange kind in jezelf kent vele plekjes om zich te verstoppen.
Als je de confrontatie met jezelf niet aan durft te gaan en ultiem alleen durft te zijn is het zeker dat de geitjes één voor één door de wolf worden gevonden en opgegeten. Je kunt je niet eeuwig in verslavingen verschuilen. Zolang je je door het vrouwelijke, godinnelijke verlaten voelt en bang bent en wegvlucht voor het mannelijke, goddelijke alsof het een monster is, zal je energie niet stromen, maar worden afgetapt, weg gezogen of weg geblazen. Je hebt van je god een vampier, een demon of duivel gemaakt. (4)
Het zevende geitje in de klok
En dan is er nog het zevende geitje die zich verstopt heeft in de zevende kamer in de grote staande klok; het hoofd. Hij heeft de grootste en sterkste verslaving van allemaal. Hij zit in zijn denken! ‘Ik denk, dus ik ben’.. De klok is onze wereld van tijd en ruimte, opgedeeld in partjes, uren, minuten en seconden. Die wereld die ons een schijnzekerheid geeft dat ze te controleren, te beheersen is. Wij zitten in die klok, in ons hoofd, dat de minuten wegtikt van ons sterfelijke leventje.
Toch overleeft alleen dit geitje het. Terwijl we de controle over onze andere zes chakra’s of delen van ons energetische lichaam kwijt zijn is het beetje controle dat we hebben in ons hoofd onze enige hoop. Van hieruit menen we onze beslissingen zelf te maken, hier zetelt onze vrije wil. Echter maar al te vaak laten we ons leiden door onze verschillende verslavingen. Zijn we dan eeuwig opgesloten en tot slaaf gemaakt?
Nee, er is een kans: Het sprookje vertelt dat als de wolf weg gaat de moedergeit terugkomt. Het geitje zal uit de klok tevoorschijn moeten komen en er op moeten vertrouwen dat het ditmaal de werkelijke moeder is. Dit is een grote stap. Het kan je het gevoel geven dat je de afgrond in springt. Maar wie uit de identificatie met het ego en uit de opgedeelde wereld van het denken durft te stappen, durft werkelijk met zichzelf alleen te zijn.
Dit gaat alleen vanuit een hernieuwd vertrouwen in de moeder en het besef dat we altijd door haar energie omringd zijn. Dan kan hij zijn angsten onder ogen zien. Aan de hand van de moeder gaat hij de confrontatie met zijn volgende angst – de boze wolf – aan. Als je de angst onder ogen ziet verschrompelt hij tot menselijke proporties, het wordt een slapende wolf, eng maar doenlijk. Zo snijden zij de broertjes en zusjes uit zijn buik en de wolf verdrinkt in de put. Hij gaat op in de eenheid van de moedergodin die onder in de put woont. De geitjes doen een rondedans om de put. De chakra’s, de energiewielen draaien weer in harmonie. De kinderen kunnen eindelijk weer buiten spelen, maar nu is dit een bewuste keuze door de dappere daad van het zevende geitje! (5)
Abe van der Veen
Noten:
1) Als moederarchetype is ze als de geit Heidrun bij de Germanen en Amaltheia bij de Grieken, een geit die altijd melk heeft, die overvloed geeft. Van Amaltheia is de Cornucopia de hoorn des overvloeds afkomstig.
2) Wie dit moment van de waarheid onder ogen moet zien, slaat meestal in paniek op de vlucht. Dat is de paniek van twaalf uur, waarin de wolvenkracht op zijn sterkst is. De wolf is ook te vergelijken met de woeste natuurgod Pan. Hij is de ultieme mannelijke kracht. Hij is vruchtbaarheid, maar ook chaos. Als je alleen in de woeste natuur bent en hem stoort in zijn middagdutje zal hij je de paniek bezorgen!
3) Deze kamers kan je associëren met de zeven hoofdzonden/ duivels.
4) Zo werd de god met de bokspoten en hoorntjes (de vader van de zeven geitjes) de opperduivel en de grote godin met de geitenhoorn des overvloeds de godin van de kwade heksen.
5) Dit is niet de ultieme confrontatie met de wolf. Uiteindelijk ga je zelf de wolf worden, een nobele wolf dan wel, maar dat is een ander sprookje.
The post De diepere betekenis van het sprookje: ‘De wolf en de zeven geitjes’ first appeared on Abe de Verteller.
]]>