Als christenen vertellen over hun geloof komt al gauw de zin naar voren: Jezus Christus is gestorven aan het kruis voor onze zonden. Of iets specifieker: God liet Jezus geboren worden als een verzoening voor de zonden van de mensheid. Ik heb de betekenis van deze zin nooit begrepen, elke uitleg sloeg bij mij dood, niet toen ik nog christelijk was (tot mijn vijftiende) en later nog steeds niet. Toch bleef dat beeld van een stervende man aan een kruis intrigeren. Hier mijn poging om vanuit mijn huidige heidense en esoterische inslag een beetje inzicht op te doen over het lijdensverhaal van Jezus Christus. (1)
Matthias Grünewald – Isenheimer altaar 1512
Jezus in de traditie van vegetatiegoden uit het nabije oosten
Voor mij is Jezus net als Osiris, Attis, Adonis, Balder en Odin een mythische figuur die staat voor een energetisch proces dat op microniveau herhaalbaar is. Wat de godheid doet kunnen wij mensen doen in het klein. Hij geeft het goede voorbeeld. Net als de meeste van voornoemde heidense goden begon Jezus als een gewoon mens die gedoemd was om op een tragische manier dood te gaan. Hij was wel een bijzonder mens met de gave om te genezen, wonderen te doen en prachtige, wijze verhalen te vertellen. (2)
Wat ik mij voor kan stellen is dat hij mensen heelde door middel van extreme empathie. Dat deed hij door dusdanig open te staan dat hij een kanaal vormde voor ieder die ziek en zwak was om zijn energetische systeem te doen zuiveren van vuile, opgehoopte en vastzittende energie. Hij genas de mensen van zonde. Waarbij ik zonde interpreteer als lekkages en blokkades in het energetische systeem, waardoor de energie niet goed kan stromen. (3)
Uit mededogen nam Jezus de zonden (lees; vuile of geblokkeerde energie) op van de mensen die niet bewust genoeg waren om te weten wat ze deden. Hij liet het door zich heen stromen en zuiverde het. Hij was een kanaal waardoor die energie terug kon stromen naar de kosmos, hemel of aarde. Mogelijk gaf hij hun er tegelijkertijd ook nieuwe kosmische energie voor terug. Vervolgens duwde hij ze terug in hun centrum. Dit is te vergelijken met datgene wat vele alternatieve genezers nog steeds doen. Zo kleedde hij ze in een nieuw energetisch lichaam, alsof ze herboren waren!
Het zal voor hem een grote frustratie zijn geweest om te merken dat de taak om de mensen om hem heen te genezen onbegonnen werk was. Er kwamen er alleen maar meer bij en diegenen die zijn kracht hadden gevoeld of door hem waren genezen bleven rondom hem hangen als bijen rondom de honing. Zij wilden in zijn krachtcentrum blijven verkeren – afhankelijk blijven van zijn energie – in plaats van op zichzelf te staan. Dit was een doodlopende weg, hij werd gek van de massa’s die hem telkens weer nodig hadden.
Het zelfoffer van de lente
Carlo Crivelli 15e eeuw n.o.j. Aan de voet van het kruis ligt de schedel van Adam waar het bloed van Jezus op druppelt.
Toen deed hij – in de traditie van de grote vegetatiegoden – een ultieme poging om toch de mensheid te genezen van zijn of haar “zonden”. Jezus doet het ultieme zelfoffer en geeft zijn leven voor het grotere goed. Hij hangt aan het kruis en is daardoor compleet in zijn centrum. (Het kruis kan je zien als een symbool van het centrum in jezelf.) Dit persoonlijke centrum wordt weer exact geplaatst in het centrum/middelpunt van de wereld. (Jeruzalem wordt in de traditie gezien als het middelpunt van de wereld). De plek van kruisiging heet Golgotha – de schedelplaats – vernoemd naar de schedel van Adam die juist daar zou liggen. (4) Dit maakt de plek van kruisiging naast het middelpunt, ook het beginpunt van alles.
Op deze ideale plek en tijd maakte hij zijn centrum open tot een groot gat waar de energie van iedereen doorheen kon gaan. Hij maakte zichzelf tot een ‘vortex’, een poort naar de Andere wereld, en breidde dat uit tot iedereen in de verre omtrek zijn krachtveld voelde. Op het moment van zijn dood waren de grenzen tussen de twee werelden – tijdelijk – opgeheven. Het werd donker overdag, doden mengden zich onder de levenden en de voorhang in de tempel – de grens tussen sacraal en profaan – scheurde. (5)
Niet slechts individuele pijn, trauma’s en ellende werden hierdoor opgenomen, maar de hele pijn van de mensheid nam hij op en hij stuurde het door naar de andere dimensie. Zijn hangen en sterven betekent het opnemen en doorzenden van alle “zonden”; alle onverwerkte pijn van alle mensen. Een groter lijden is niet mogelijk. Hij schreeuwt en geeft de geest. Hij heeft zijn doel bereikt, ‘het is volbracht’!
Natuurlijk is dit een mythisch verhaal, maar er zit ook een historische component aan dit verhaal. De historische Jezus heeft dit mogelijk werkelijk geprobeerd. Zijn poging om de mensheid te verlossen van zijn ‘zonden’ zou gevoeld zijn in heel Palestina en extra gevoelige en verlichte mensen zoals de druïden in Ierland en de yogi’s in India hebben zijn poging wellicht ook gemerkt. Dat wordt in ieder geval beweert in diverse legenden. (6)
Een unieke gebeurtenis?
Maakt deze poging hem tot een onderdeel van de unieke en enige Godheid, die als drie-eenheid aanbeden moet worden? Ja en nee: je kan Jezus zien als een perfect uitgebalanceerd energetisch systeem en daarmee zou je hem goddelijk kunnen noemen. Bidden tot Jezus, als een vorm van focus en concentratie op zijn zelfoffer kan nuttig zijn. Echter het blijft zeer belangrijk om je voor ogen te houden, dat jij op microniveau kan doen wat Jezus tweeduizend jaar geleden deed en dat de gebeurtenis daarmee niet uniek, maar universeel is. Wij zijn allemaal in staat om in ons centrum te staan, de energie door ons centrum te laten stromen – ook als dat pijnlijk of taboe is – om zo een bemiddelaar te zijn tussen hemel en aarde. Wie open staat en zijn energie laat stromen kan een lentebrenger worden. Iemand die straalt en een krachtplek is, waardoor alles en ieder om hem of haar heen kan opbloeien.
Rubens – Ecce homo 17e eeuw
Verder is het belangrijk te erkennen dat zijn daad ook op macroniveau niet uniek is, maar voorgangers, navolgers en zelfs tijdgenoten had o.a. in de vorm van de vegetatiegoden Attis, Adonis, Osiris en Balder. Ook zij waren de ‘Christos’, de gezalfden, die daarmee door de priesteres (bij Jezus was dit misschien wel Maria Magdalena die hem zalfde) klaar werden gemaakt voor het ultieme offer. Jezus is zo te zien is als een soort van ‘sacrale koning’ die door middel van een zelfoffer een dood- en wedergeboorte meemaakt. Hij wordt koning van de Joden genoemd en zo wordt hij ook aangekleed. De soldaten deden hem een scharlakenrode mantel om en ze zetten een kroon van doorntakken op zijn hoofd. Verder gaven ze hem een rietstok in zijn rechterhand en vielen voor hem op de knieën. (7) Dit wordt vaak geïnterpreteerd als een spotternij voor zijn wereldse ambities, maar Jezus wou geen werelds heerser of koning van de Joden worden en ontkende dat in alle toonaarden. Zijn koninkrijk is niet van deze wereld..
De vegetatiegod begon in de mythe zijn leven als een sterfelijk mens, maar werd jaarlijks ook door een mens gepersonificeerd om zo het offer op zich te nemen. Deze ‘groene’ man nam de oude, trage energie van het afgelopen jaar op zich om het door zich heen te laten gaan en zich als offer te laten doden. Dat is het verhaal van Narcissus, Hyacinthos, Attis en Adonis die uit hun offerbloed de lente en zijn bloemen deden ontspruiten. Jezus stierf – en werd wedergeboren – niet voor niets juist in het begin van de lente. Jezus hoort bij deze oude, heidense en zeer rijke traditie. Het oorspronkelijke christendom heeft op deze wijze haar wortels in het natuurreligieuze heidendom.
1 Dit is een speculatief en persoonlijk stuk bedoeld voor inspiratie niet als een historisch of wetenschappelijk verhaal. Er is ontzettend veel onzeker over de werkelijke gebeurtenissen rondom de historische Jezus. Al wat mij rest is speculeren om er een voor mezelf bevredigend verhaal uit te halen. Dit is een bewerking van een stuk dat ik al iets van acht jaar geleden heb geschreven.
2 De zeitgeist documentaires zijn de bekendste exponenten van deze theorie.
Arthur Drews – The Christ myth
http://www.americanmystics.com/the-symbolism-of-easter-according-to-joseph-campbell/
3 Dit betekent niet dat ziekte iemands eigen schuld is.
4 https://renner.org/golgotha-place-of-the-skull/
5 Mattheüs 27: 50-53 http://www.online-bijbel.nl/bijbelboek/Mattheus/27/33-56
6 http://www.maryjones.us/ctexts/conchobar3.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Unknown_years_of_Jesus
7 Mattheüs 27:29 en 37, Johannes 19: 2-5
Frazer – The golden Bough
Overbekend zijn de claims dat Maria van Magdala eigenlijk de geliefde van Jezus is en mogelijk een heidens priesteres. Zij is ook de eerste die de herrezen Jezus ziet, maar zij denkt dat zij met de tuinman van doen heeft.
Mooi verhaal Abe, het zou weleens niet zover bezijden de waarheid kunnen liggen! Je hebt een zeer heidense en daardoor veel opener kijk op de zaak dan menig schriftgeleerde, die zijn vaak verblind door dogmatiek!
Mooie interpertatie van het christus beeld. En inderdaad, er ontbreekt veel van wie en wat hij is en was. Veel van deze man word ons onthouden en weggehouden door de kerk. Deze man is in mijn ogen een leraar die net als Boeddha en Krisna onze ogen wilden openen maar wederom door de machthebbers het zwijgen werd opgelegd. Kijk maar Gandi, Martin Luther King en vele anderen.
Deze man was niet van deze wereld dat konden velen uit zijn omgeving beamen. Maar een liefdevolle man die zijn vrouw liefhad en velen tot de dag als vandaag. Maar de zoon van God? Hahaha dat zijn we toch allémaal?
Mooi geschreven Abe!
Met grote interesse heb ik het gelezen. Dank je wel!
Volgens de Orde der Verdraagzamen komt er aan het begin van van elk nieuw tijdperk een Wereldleraar en Wereldmeester. Zij brengen de essentie van die nieuwe periode over. Ook nu weer in de 60er jaren is dat gebeurd. Zulke hoge incarnaties maken een opening, zodat de mensen die ervoor openstaan tot een vergroting van hun bewustzijn kunnen komen. Daarnaast wordt eenieder met de pricipes van de nieuwe tijd geconfronteerd en leert daardoor.
Jezus stond voor het Vissentijdperk.De nieuwe leraar voor het Aquariustijdperk met de principes van vrijheid, openheid eigen verantwoordelijkheid en samen delen, heel praktisch in het dagelijks leven volgens de spiritualiteit van het dagelijks leven.
Jezus liet m.i. de inwijdingsweg van het afgelopen tijdperk zien, zoals er eerdere krijgerstijdperken waren. Daardoor werden deze wegen geopend en kon een ieder het mystieke proces ondergaan.